Chocola en maïskolven
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Leonoor
09 April 2008 | Ghana, Accra
Zaterdag om 4 uur ’s morgens gaat mijn wekker. Op naar Ghana! Als we net opstijgen met het vliegtuig wordt er iemand onwel en keren we terug naar Schiphol. Dat begint goed. Maar ik haal mijn overstap in Frankfurt nog wel en vlieg door naar Lagos en dan naar Accra. Op het vliegveld word ik verwelkomd door enorme borden die de Afrika Cup promoten die in Ghana gehouden wordt. En door Rafael, mijn begeleider die voor Columbia University werkt.
Er is niet veel veranderd in Accra. Westlife is nog steeds favoriet, de files zijn nog even lang en zelfs het Malinese bedelaarsgezin staat nog op precies dezelfde plek. Het kindje dat 3 jaar geleden alleen nog kon kruipen en maar 1 woord (money) kende is nu wel een stuk opdringeriger. De voornaamste veranderingen zijn technologisch; er zijn meer internet cafés, flat screens, ipods , wifi in huis en geld kan ik nu uit de muur halen. De cedi heeft inmiddels een andere eenheid gekregen; er zijn 4 nullen geschrapt zodat ik niet meer met zakken geld over straat hoef. De gemiddelde straatverkoper vraagt overigens nog steeds 3000 cedis ipv 30 cent voor een flesje cola. Verder is er een enorm poshy winkelcentrum gebouwd aan de rand van Accra. En in het kader van de hippe technologie kunnen jullie me ook bellen of sms-en op +233 24 8456337.
De eerste avond eindig ik met Rafael en andere UN obrunis (blanken) in, hoe Ghanees, een sushi restaurant. We hebben het er over welk UN project het meest succesvol is om Ban Ki Moon te laten zien als hij langs komt. School Feeding niet in ieder geval! De eerste nacht slaap ik in een hostel in Osu. Ik heb een eigen badkamer met douche maar zonder stromend water en mijn kamer is versierd met een ‘Except the Lord´ schilderij. ’s Morgens wordt ik wakker van swingende praise the lord muziek, nog steeds uit brakke luidsprekers. Ik logeer nu bij Makar, een meisje dat ik ken via UNICEF en waar ik tijdens mijn stage ook een week gewoond heb. Ik wrd meteen plat geknuffeld door de hele familie! Ik maar denken dat Afrikaanse kindjes graag buiten spelen maar nee, ze zijn niet weg te slaan van de spelletjes op mijn computer. Nu kijken er ook weer 3 koters over mijn schouder mee.
Ik hoop snel naar Bonsaaso te kunnen, er lijkt een eind te komen aan het bureaucratische gedoe van Columbia University. Ik heb besloten me niet meer in het wespennest van het Ghana School Feeding Programme te begeven. Het gaat nu helemaal niet meer over ondervoeding of educatie maar om reputatie, vriendjespolitiek en de verkiezingen in december. De Nederlandse overheid heeft afgelopen week de subsidie stop gezet. In Bonsaaso is er echter wel een ander School Feeding Programme van het Millennium Villages Project (MVP). Het voedsel voor dat programma wordt hier wel grotendeels geproduceerd in de regio maar het dilemma blijft of je een uitgebalanceerde en gevarieerde maaltijd aan de kinderen wilt geven of lokale boeren een kans wilt geven om voor het School Feeding Programme te produceren. Ik ga voornamelijk kijken naar nieuwe technologieën en het vermarkten van 2 producten: maïs en cacao. Maïs werd eigenlijk nauwelijks geproduceerd in Bonsaaso omdat dit gewas veel gegeten wordt in het droge en arme noorden en daarom in de Ashanti regio geassocieerd wordt met ‘voedsel voor de armen’. Overigens betekent dat waarschijnlijk wel dat ik vooral mijn favoriete voedsel te eten krijg: fufu en plantain. Cacao is een populair gewas om te verkopen maar het wordt (nog) niet verwerkt in Ghana om het product meer toegevoegde waarde te geven. Bovendien moet er nog wel genoeg ander voedsel verbouwd worden voor eigen consumptie. Binnenkort gaat ook Tony Chocolonely hier een project starten dus wie weet eten we straks chocola uit mijn dorp!
Er is niet veel veranderd in Accra. Westlife is nog steeds favoriet, de files zijn nog even lang en zelfs het Malinese bedelaarsgezin staat nog op precies dezelfde plek. Het kindje dat 3 jaar geleden alleen nog kon kruipen en maar 1 woord (money) kende is nu wel een stuk opdringeriger. De voornaamste veranderingen zijn technologisch; er zijn meer internet cafés, flat screens, ipods , wifi in huis en geld kan ik nu uit de muur halen. De cedi heeft inmiddels een andere eenheid gekregen; er zijn 4 nullen geschrapt zodat ik niet meer met zakken geld over straat hoef. De gemiddelde straatverkoper vraagt overigens nog steeds 3000 cedis ipv 30 cent voor een flesje cola. Verder is er een enorm poshy winkelcentrum gebouwd aan de rand van Accra. En in het kader van de hippe technologie kunnen jullie me ook bellen of sms-en op +233 24 8456337.
De eerste avond eindig ik met Rafael en andere UN obrunis (blanken) in, hoe Ghanees, een sushi restaurant. We hebben het er over welk UN project het meest succesvol is om Ban Ki Moon te laten zien als hij langs komt. School Feeding niet in ieder geval! De eerste nacht slaap ik in een hostel in Osu. Ik heb een eigen badkamer met douche maar zonder stromend water en mijn kamer is versierd met een ‘Except the Lord´ schilderij. ’s Morgens wordt ik wakker van swingende praise the lord muziek, nog steeds uit brakke luidsprekers. Ik logeer nu bij Makar, een meisje dat ik ken via UNICEF en waar ik tijdens mijn stage ook een week gewoond heb. Ik wrd meteen plat geknuffeld door de hele familie! Ik maar denken dat Afrikaanse kindjes graag buiten spelen maar nee, ze zijn niet weg te slaan van de spelletjes op mijn computer. Nu kijken er ook weer 3 koters over mijn schouder mee.
Ik hoop snel naar Bonsaaso te kunnen, er lijkt een eind te komen aan het bureaucratische gedoe van Columbia University. Ik heb besloten me niet meer in het wespennest van het Ghana School Feeding Programme te begeven. Het gaat nu helemaal niet meer over ondervoeding of educatie maar om reputatie, vriendjespolitiek en de verkiezingen in december. De Nederlandse overheid heeft afgelopen week de subsidie stop gezet. In Bonsaaso is er echter wel een ander School Feeding Programme van het Millennium Villages Project (MVP). Het voedsel voor dat programma wordt hier wel grotendeels geproduceerd in de regio maar het dilemma blijft of je een uitgebalanceerde en gevarieerde maaltijd aan de kinderen wilt geven of lokale boeren een kans wilt geven om voor het School Feeding Programme te produceren. Ik ga voornamelijk kijken naar nieuwe technologieën en het vermarkten van 2 producten: maïs en cacao. Maïs werd eigenlijk nauwelijks geproduceerd in Bonsaaso omdat dit gewas veel gegeten wordt in het droge en arme noorden en daarom in de Ashanti regio geassocieerd wordt met ‘voedsel voor de armen’. Overigens betekent dat waarschijnlijk wel dat ik vooral mijn favoriete voedsel te eten krijg: fufu en plantain. Cacao is een populair gewas om te verkopen maar het wordt (nog) niet verwerkt in Ghana om het product meer toegevoegde waarde te geven. Bovendien moet er nog wel genoeg ander voedsel verbouwd worden voor eigen consumptie. Binnenkort gaat ook Tony Chocolonely hier een project starten dus wie weet eten we straks chocola uit mijn dorp!
-
09 April 2008 - 11:07
Kongocor:
hee leonoor
Whoo ben de eerste, goed om te horen dat je bent veilig bent aangekomen en het daar al weer goed naar je zin hebt. Grappig van die kindjes in rwanda keken ze wel mee, maar zouden ze niet weten wat en hoe ze er iets mee moesten doen.
Veel succes en plezier en kom maar op met die chocola uit je dorp.
joost -
09 April 2008 - 14:50
Ellen:
Hai Leo!!
Nou, de eerste week beloof ig. val veel goeds! En een tone chocolonely fabriek naast je huis lijkt me ook niet verkeerd zeg! Hee maar wat is fufu? Veel succes met het opstarten en breng ons maar snel weer nieuws!
Saludos!
Ellen -
10 April 2008 - 13:43
Lotje:
He Leoleo,
ik dacht, ik ga 'ns een keer op je verhalenpagina kijken, en er staan er al 2! Ook weer typische "Afrika" verhalen, vooral wat betreft het eerste project: ga nu toch meer in Easterly geloven dan dan in optimist Sachs...Oh nee moet ik helemaal niet doen, en jij ook niet! Want misschien gaat jouw objectieve onderzoek wel dingen veranderen!
Veel succes dus, en we zullen dinsdag met de SOLID vergadering aan je denken/je leiderschap missen;)
Veel groeten! Lotje
-
10 April 2008 - 20:44
Oma:
Ik heb enorm genoten van je verhalen uit het prachtige mooie land waar je nu bent. Geniet van alles met volle teugen want je kostbare tijd daar gaat mogelijk veel te snel.
Liefs van technologie-oma met ADSL -
10 April 2008 - 21:08
Joanneke:
Hey Leo,
Goed om te weten dat je een fijn huis hebt gevonden om te zijn tot je verder kunt! Bij ons in huis is het prima, op een gigalekkage bij de onderburen na dan, maar ja, daar wonen we niet ;-).
Hoop dat je snel verder mag!
Groetsels,
Joanneke -
11 April 2008 - 20:12
Ferdau:
Ha die Leonoor!
Klinkt allemaal erg goed tot nog toe! Veel succes en tot mails! Groetjes van een dikke Ferdau! -
12 April 2008 - 10:24
Marieke:
Hi Leonoor,
Fijn dat je een goede reis hebt gehad. Wat maf dat je daar ineens weer "bekenden" tegenkomt he!? Zo te lezen zit je al weer lekker in de bezigheden... veel succes!
Groetjes van Marieke -
14 April 2008 - 19:00
Esther:
Yo Leo, klinkt goed allemaal! Geniet ervan! -
20 April 2008 - 17:25
Mlies:
Leo! Ik zit hier op de chocolade te wachten (things are getting worse -> please send chocolate)
Anyway -> hier alles flex! Lekker aan het werk op de Lebo en de lente begint!
Veel plezier en tot snel!
Liefs -
26 Juni 2008 - 21:28
Nele:
Hey, we kennen elkaar niet, maar ik vertrek volgende week ook naar ghana ivm met een onderzoek naar de rol die cacao kan spelen bij de ontwikkeling van agrotoeristische projecten. Ik was bezig aan deskresearch (googlen klinkt zo onprofessioneel :) toen ik op je blog terechtkwam. In Ghana bestaat er wel een verwerkende cacaoindustrue: er is 1 bedrijf in ghanese handen nl de cocoa processing company in tema. daarnaast zijn er ook een drietal multinationals: cadbury, nestle en callebout.
Geniet nog van de laatste weken!
(neletilburgh@hotmail.com)-> mocht je nog nuttig info hebben over cacao :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
